وقتي خداوند آدم و حوا را خلق کرد بهشون گفت :
دو هديه بيشتر برام نمونده !

اولی ،هنر جيش کردن ايستاده است !
آدم نذاشت حرف خدا تموم بشه و فرياد زد :
براي من ! براي من ! براي من !! خواهش ميکنم پروردگارا اين هديه را بده به من،زندگي منو خيلي آسون ميکنی ، خواهش ميکنم...
حوا سرش را تکان داد به معناي رضايت و گفت :
براي من مهم نيست ! اگر آدم انقدر دوسش داره بده به اون !
به اين صورت خداوند اين هديه را داد به آدم و آدم با خوشحالي شروع کرد به دويدن در باغ و جيش کردن کنار هر درخت و درختچه اي تو بهشت !
خداوند و حوا خيره به آدم نگاه مي کردند که از شادی در پوست خودش نمي گنجيد !

حوا از خدا پرسيد :
پروردگارا دومين هديه چيست؟

 خداوند فرمود :
عقل دخترم  ، عقل !  اون هم مال توست . .